11. Dom pod Okrętem

Dawni niemieccy mieszkańcy Lubania nazywali go potocznie „Okrętem” (Das Schiff), natomiast Polacy używają określenia „Dom pod Okrętem”. Starsza nazwa nawiązuje do kształtu całego budynku. Jego forma, z racji nieregularnych kształtów, różnic w szerokości północnej i południowej ściany szczytowej oraz dwuspadowego łamanego dachu, może nasuwać skojarzenia z odwróconym kadłubem dawnego żaglowca. Z kolei drugie określenie odwołuje się do płaskorzeźby nad frontowymi drzwiami budynku przedstawiającej statek na wzburzonym morzu. Budynek został wzniesiony w 1715 r. przez Johanna Gottlieba Kirchofa, słynnego lubańskiego kupca – handlującego suknem. Umiejscowiono go w bezpośredniej bliskości murów obronnych przy Badergasse (dzisiejsza ul. Dzielna), w miejscu trzech dawnych spalonych domów. W 1820 r. stał się własnością rodziny Rost. Od tego momentu nazywano go również Rostschehaus – czyli Domem Rostów. Na skutek słabej kondycji finansowej nowych właścicieli „Okręt” zaczął popadać w ruinę. W latach 20 kolejnego następnego stulecia groził zawalaniem. Wówczas lokalny uczony Fritza Bertram przedstawił władzom miejskim koncepcję adaptacji budynku na potrzeby muzeum miejskiego. W 1930 r. pomysł, dzięki finansowemu wsparciu niejakiego kupca Winklera (100 tys. marek) oraz dotacji ze strony miasta (40 tys. marek) nabrał realnych kształtów – w Lubaniu powstało muzeum miejskie. Remont choć gruntowy, nie naruszył kupieckiego charakteru budynku. Zachowano pierwotny układ pomieszczeń i przeprowadzono pracochłonną renowację barokowej sztukaterii. Na parterze nowego muzeum wykonano aranżację kupieckiego biura oraz warsztatu tekstylnego. Na I pierwszym piętrze urządzono dawne kupieckie pomieszczenia mieszkalne i izbę cechu. Natomiast na ostatniej kondygnacji umieszczono ekspozycję poświęconą historii miasta. W 1945 r. w trakcie walk toczonych o miasto „Okręt” uległ licznym uszkodzeniom. Jeszcze przez wiele lat po wojnie budynek straszył dziurawym dachem, wybitymi oknami i wielką dziurą w górnej części północnej ściany. Na szczęście przetrwał trudny okres odbudowy miasta i w dniu dzisiejszym zaliczany jest do najcenniejszy lubańskich zabytków. Obecnie w jego wnętrzu mieści się placówka Urzędu Skarbowego.